“พิมมีเป้าหมายอย่างหนึ่งเลยว่าชีวิตนี้พิมจะไม่เป็นหนี้อีก แล้วถ้าถามว่าทำไมพิมพ์ถึงทำงานขนาดนี้หรือพยายามขนาดนี้ คือ…มันมีเหตุการณ์หนึ่งอันนี้จะเป็นเรื่องเงินค่ะ มันเป็นช่วงที่ต้องจ่ายค่าเทอม และมันก็จะมีบิลที่จะต้องไปจ่าย พิมจำภาพตัวเองได้ว่าพิมยืนร้องไห้เพราะพิมไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอม พิมจำได้ว่าตัวเองเหลือเงินในบัญชีแบบหลักร้อย”
“ช่วงนั้นต้องเล่าว่ามันเป็นช่วงที่เราจะต้องใช้หนี้ ซึ่งทั้งหมดที่พิมมีก็คือต้องไปใช้ตรงนั้น เพื่อช่วยครอบครัว ช่วยทั้งหมดที่เรามี จำได้เลยแบบทำยังไงดีไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเราอยู่จุดนี้ได้ยังไง นี่คือการศึกษา และเรารู้มาตลอดว่าเราไม่เคยขาด เพราะพ่อแม่เราทำงานหนักมากเพื่อให้เราได้การศึกษาที่ดี”